De jonge schrijver Édouard Louis (1992) wordt in zijn thuisland Frankrijk gezien als één van de grootste hedendaagse talenten, misschien wel de állergrootste. Als je zijn debuutroman hebt gelezen, zul je daar ook niet van opkijken. Weg met Eddy Bellegueule bevat namelijk een aangrijpend en sterk verhaal waar je als lezer nog vaak aan zal terugdenken.
De autobiografische roman speelt zich af in een Frans plattelandsdorpje. Hoewel dat voor veel mensen romantisch klinkt, is niets minder waar: het is de plek van grote armoede, geweld, racisme en homofobie. In deze omgeving groeit de zachtaardige Eddy Belleguele op, de naam waarmee Louis eigenlijk geboren is. Eddy praat anders, kijkt anders, loopt anders. Ja, Eddy is anders. En dat weten alle anderen ook. Nog voor Eddy zich er zelf van bewust is, weet iedereen al zeker dat hij homo is. Eddy moet zichzelf de vraag gaan stellen: hoort hij hier wel thuis?
Met schrijnende details geeft Louis je een inkijkje in de wereld van zijn jeugd. Het is een wereld waaraan je soms begint te twijfelen; was het echt zó erg? Helaas was het echt zo erg en is het boek geen fictie. De roman is daardoor meer dan alleen een coming out- of coming of age-verhaal. Louis brengt ook de grote problemen van de arbeidersklasse aan het licht en geeft daarmee kritiek op de (Franse) klassenmaatschappij.
In dit prachtige boek zul je maar weinig clichés vinden. Wel vind je een hoofdpersoon om van te houden, sterke zinnen en een groot aantal meeslepende scènes. Hoewel Louis Weg met Eddy Bellegueule schreef toen hij amper twintig jaar oud was, zal het boek absoluut tot de klassiekers uit de gay-literatuur gaan behoren.