De jonge dichter Ocean Vuong maakte indruk met zijn dichtbundel Night Sky with Exit Wounds. Voor deze prachtige (queer-)gedichten won hij allerlei prijzen. Niet veel later maakte hij opnieuw indruk, maar dit keer als romanschrijver: zijn indringende debuutroman Op aarde schitteren we even ontving zelfs nóg meer lof. En als je het bijzondere boek leest, zul je dat helemaal begrijpen.
De roman beslaat één lange brief van een homoseksuele jongen aan zijn moeder. Een brief die zijn moeder overigens nooit zal lezen – dat kan ze niet. Daardoor kan de hoofdpersoon, die de bijzondere naam Hondje draagt, helemaal open en eerlijk zijn. En zonder de pijnlijke details weg te laten, vertelt hij hoe hij zijn jeugd heeft beleefd: jaren vol geweld, angst en verslaving. Zijn moeder en oma zijn van Vietnam naar de VS vertrokken, maar hebben de gruwelijke Vietnamoorlog met zich meegenomen. En zo wordt Hondje, via hun trauma’s, ook slachtoffer van die oorlog. Het is dus geen makkelijke jeugd, maar de lezer krijgt heel even hoop wanneer Hondje vertelt over zijn ontmoeting met Trevor. Zijn intense verlangen naar deze jongen wordt beantwoord en al gauw ontdekken de twee puberjongens elkaar én zichzelf.
In Vuongs autobiografische roman zijn de sporen van zijn dichterschap aan te treffen: indrukwekkende sfeerbeelden, zintuiglijke zinnen en goed gevonden vergelijkingen. De jonge schrijver gebruikt het allemaal om te laten zien wat het betekent om als Vietnamese immigrant én jonge homo in de Verenigde Staten op te groeien. Ook beschrijft hij zo op een intense manier de liefde én de lust tussen twee jonge jongens. Overigens is Op aarde schitteren we even geen makkelijke roman, soms zul je een zin zelfs een tweede keer moeten lezen om het helemaal te begrijpen. Maar toch is het zeker het proberen waard: de roman wordt natuurlijk niet voor niets vaak genoemd als één van de mooiste boeken van 2019.