Alex Bakker kan op een geweldige manier non-fictie schrijven, iets dat hij met zijn boek Transgender in Nederland laat zien. Maar hij kan ook geweldige romans schrijven, iets dat hij met zijn debuut Mijn valse verleden laat zien. Al kun je dat boek niet helemaal als fictie zien: het is namelijk zijn eigen verhaal. Het is maar goed dat hij zo dapper was om dat verhaal volledig op te schrijven: het resulteerde namelijk in een mooie, autobiografische roman.
Het levensverhaal van Bakker begint in het lichaam van een meisje, maar al vrij snel komt hij erachter dat dat niet klopt met hoe hij zich voelt. Pas op zijn achtentwintigste verandert hij uiteindelijk van geslacht en stopt hij vervolgens zijn hele oude leven weg. Dat doet hij ook letterlijk, in kartonnen dozen. Hij besluit om die nooit meer open te doen. Toch gebeurt dat vijftien jaar later, als hij zich sterk genoeg voelt om terug te gaan naar zijn jeugd. Het resulteerde in zijn boek Mijn valse verleden, waarin hij op een prachtige en aangrijpende manier zijn verhaal vertelt.
In een interview met dagblad Trouw vertelde Bakker dat dit boek voor hem ook een soort verwerking was. Je zou denken dat je dan een verhaal krijgt dat alleen voor de schrijver zelf interessant is, maar dat is hier absoluut niet het geval. Het is een mooie en boeiende roman geworden. Mijn valse verleden zal dan ook zeker niet misstaan op je literatuurlijst voor het vak Nederlands.