Je moet dansen op mijn graf is misschien wel een van de bekendste klassiekers uit de young adult gay-literatuur. En hoewel ‘klassieker’ een beetje stoffig klinkt, is dit boek dat zeker niet. Dit eigenzinnige boek neemt hedendaagse lezers nog steeds mee in de bijzondere relatie tussen twee jongens. Let wel: het is geen liefdessprookje, maar een eerlijk verhaal dat óók de schaduwkanten van de liefde durft te tonen.
De zestienjarige Hal danst op het graf van zijn overleden vriend Barry. Iets dat niemand begrijpt en hij wordt dan ook door iedereen voor gek verklaard. Er komt een maatschappelijk werkster die in opdracht van de rechtbank erachter moet komen waarom Hal ‘grafschennis’ heeft gepleegd. Op haar verzoek begint Hal een dagboek waarin hij in openhartige stukjes vertelt over zijn ontmoeting met Barry, dat ze verliefd werden, hoe ze een relatie kregen en uiteindelijk ook hoe een ruzie een tragische afloop kreeg.
Aidan Chambers is een bekende young adult-schrijver. Hij schrijft zijn boeken met de gedachte dat kinderen en jongeren veel meer kunnen dan de meeste volwassenen denken. Je moet dansen op mijn graf is dan ook geen eenvoudig boek, het heeft bijvoorbeeld een ingewikkelde structuur. Maar het is wel een heel eerlijk boek: Chambers laat namelijk zien dat de liefde niet altijd leuk is. Het is dan ook geen clichématig liefdesverhaal en er is, zoals de titel al laat zien, geen sprake van een happy end. Toch zit er nog genoeg liefde en warmte in om van het verhaal te genieten. Het is droevig en vrolijk tegelijk – precies zoals een goed boek zou moeten zijn.