Als er een lijstje gemaakt zou worden van de belangrijkste gayklassiekers in de wereldliteratuur, dan moet Giovanni’s kamer (1956) van James Baldwin er sowieso tussen staan. En dat terwijl het maar weinig had gescheeld of dit boek was er nooit geweest. Baldwins eigen uitgeverij weigerde het boek uit te geven vanwege het onderwerp: een man die terugblikt op zijn verhouding met een andere man. Gelukkig vond Baldwin een andere uitgeverij en kunnen we nu nog steeds genieten van zijn meesterwerk.
De Amerikaanse David vertrekt in de jaren ’50 als een soort vlucht naar Parijs. Het lukt hem alleen niet om voor zichzelf te vluchten, want ook daar wordt hij geconfronteerd met zijn gevoelens voor mannen. In Parijs vooral voor één specifieke man, Giovanni. David ontmoet de Italiaanse barman in een bar en raakt meteen betoverd. Hij gaat met hem mee naar huis en de twee delen wekenlang één kamer met elkaar. Helaas is hun liefde niet zonder problemen, want David voelt aan alles dat het fout is wat ze aan het doen zijn. Eigenlijk is het vanaf het begin af aan al duidelijk: de liefde tussen David en Giovanni is een onmogelijke liefde.
Ondanks dat Giovanni’s kamer tientallen jaren geleden geschreven is, heeft Baldwin een prettige, heldere schrijfstijl. Dat is ook het geval in zijn andere boeken – romans en essays die voornamelijk over racisme gaan. Baldwin kreeg wereldwijd bekendheid vanwege zijn werk en uitspraken over het toenemende racisme in de Verenigde Staten en in Europa. Zijn boeken bieden een verhelderende kijk op het racisme in de Amerikaanse samenleving van vroeger, maar zorgen ook voor interessante inzichten over de huidige situatie in de wereld. Het zijn stuk voor stuk aanraders, waaronder Niet door water maar door vuur (1963) en Als Beale Street kon praten (1974).