In Fuzzie schrijft Hanna Bervoets (1984) over de liefde. Of beter gezegd: over het gebrek daaraan. De personages uit haar boek hebben namelijk allemaal liefdesverdriet of zijn niet helemaal tevreden met hun huidige relatiestatus. Maar dan krijgen ze onverwachts steun van kleine pluizige wezentjes. De bolletjes beginnen tegen ze te praten en bieden hen troost. Bervoets benadert zo op een nieuwe en bijzondere manier de liefde.
Ook Maisie ontvangt een mysterieus pakketje met daarin een klein, pluizig bolletje. Het pratende bolletje komt op het juiste moment, want hij helpt bij het verwerken van het verdriet om haar ex Florence. Die heeft overigens ook een bolletje gekregen, net als een aantal andere mensen. Ook de oudere Diek, die zich vol op het internetdaten heeft gestort, vindt er een. En Stephan, die niet helemaal tevreden is met zijn relatie, kan ook niet meer zonder zijn roze vriendje. Allemaal gaan ze van hun babbelende bolletjes houden.
Fuzzie is ontzettend goed geschreven, maar het boek staat natuurlijk ook op deze lijst omdat Bervoets aandacht besteedt aan de lesbische liefde. Ze voert weliswaar meerdere personages op, maar de meeste aandacht lijkt uit te gaan naar Maisie en Florence. De twee hebben hun relatie beëindigd, maar denken allebei nog veel aan elkaar. Het is natuurlijk mooi om over liefde te lezen, maar soms is het ook mooi om over gemis te lezen.
De getalenteerde Bervoets is een jonge schrijfster, maar heeft al wel een groot en indrukwekkend oeuvre opgebouwd. Ze heeft bijzondere boeken geschreven zoals Efter, Ivanov en natuurlijk Fuzzie. Met dit laatste boek heeft ze bijzondere bolletjes in het leven geroepen. Het is jammer dat die pluizige wezentjes niet echt bestaan, je zou er zelf soms ook een willen hebben. Gelukkig bestaat het boek wel – dat kan ook voor een beetje troost zorgen.