Frankusstein is wat je noemt een ideeënroman: er wordt niet alleen een verhaal verteld, er wordt vooral ook gefilosofeerd. Grote vraagstukken over artificiële intelligentie, robotica en genderfluïditeit worden aan de orde gesteld door de personages. Het boek is daardoor soms wel een literaire uitdaging, maar gelukkig worden de pagina’s iets minder zwaar gemaakt door de grappige dialogen. Het is deels door deze fijne humor dat dit boek zeker een aanrader is.
In Frankusstein worden twee verschillende verhalen verteld, al hangen die wel veel meer met elkaar samen dan je in eerste instantie zult denken. Zo is er een historische verhaallijn over de negentienjarige schrijfster Mary Shelley. Tijdens een regenachtig verblijf in een Zwitsers vakantiehuis werkt zij aan het beroemde Frankenstein-verhaal. Tegelijkertijd wordt er het verhaal verteld van de hedendaagse arts Ry die zowel man als vrouw is. Ry is verliefd op Victor Stein, een wetenschapper die in een ondergronds lab onderzoek doet naar kunstmatig leven. Hij vraagt of Ry hem mensenhoofden kan leveren voor zijn geheime experimenten.
In het intrigerende verhaal brengt Jeanette Winterson allerlei tegenstellingen (heden-verleden, man-vrouw, ziel-technologie, etc.) samen. Het is knap hoe ze dat op verschillende niveaus in de roman succesvol voor elkaar krijgt. Winterson is een belangrijke schrijfster van onder andere Sinaasappels zijn niet de enige vruchten, een bekende klassieker uit de lesbische literatuur. Frankusstein is een heel ander soort boek, maar zal ook zeker een klassieker worden.