De geeky Leonie gaat aan de slag als softwaredeveloper in Arnhem. Een nieuw huis, een nieuwe baan, een nieuwe stad en hopelijk ook een nieuwe start. Dat is alleen niet zo eenvoudig als je onzeker bent en sociale interacties maar ingewikkeld vindt. Leonie vindt het lastig om aansluiting te vinden, totdat ze de stoere basketbalspeler Julian ontmoet. Op het eerste gezicht lijken ze absoluut niets met elkaar gemeen te hebben, toch klikt het meteen. Ze voelen ze zich tot elkaar aangetrokken, maar durven daar allebei niet aan toe te geven. Zonder het van elkaar te weten, worstelen ze met hetzelfde probleem: wat als de ander bepaalde verwachtingen heeft die ze niet waar kunnen maken?
Micha Meinderts is geen nieuwe naam binnen de Nederlandse queerliteratuur: eerder schreef hij al Aldus Sybren, een autobiografische roman over een trans man. In dat boek beschrijft Meinderts onder andere het leven voor én na een transitie. Ook de young adult-roman Dunk bevat autobiografische elementen, maar daarin gaat het grotendeels over een andere letter uit LHBTQIAP+: de A van aseksualiteit.
Er zijn nog maar weinig Nederlandse boeken geschreven met het thema aseksualiteit. Sterker nog, in veel boeken, films en televisieseries lijkt alles juist om seks te draaien. En dat is dan ook precies waar de hoofdpersonages in Dunk mee worstelen. Ze hebben last van de verwachtingen van buitenaf, snappen hun gevoelens niet helemaal en voelen zich onbegrepen en anders. Net als in zijn eerdere roman weet Meinderts dit alles treffend op te schrijven, zoals wanneer twee personages elkaar knuffelen: ‘Warmte spoelde door haar heen. Dit was genoeg. Zo samen staan, dicht bij elkaar, zonder dwalende handen, zonder hongerige tong.’