Door de herkenbare verhalen over ‘anders zijn’, worden veel superheldenstrips, -films en -series omarmd door de queer community. Met Dragman introduceert stripmaker Steven Appleby een personage dat daar ook zeker bij zal horen: August Crimp, een man die superkrachten krijgt zodra hij vrouwenkleren aantrekt. In deze prachtige graphic novel wordt een fijn, luchtig superheldenverhaal verteld, waar, ondanks de luchtigheid, belangrijke thema’s in zitten als schaamte, eenzaamheid en jezelf kunnen zijn.
Het verhaal van August Crimp speelt zich af in een wereld waarin superhelden leven. Zij redden mensen en zijn aangesloten bij een echte superheldenclub. August is één van hen. Als hij vrouwenkleren draagt, krijgt hij namelijk superkrachten en kan hij zelfs vliegen. Hij wordt alleen niet begrepen door de andere superhelden en al snel moet hij zich terugtrekken. Hij houdt zijn identiteit verborgen en zelfs zijn vrouw weet niets van zijn vrouwenkleren of van zijn superheldenidentiteit. Maar als er verschillende mensen om zijn hulp vragen, kan Crimp niet anders: hij móét weer Dragman worden.
De Britse Appleby is schrijver, kunstenaar en illustrator. Hij heeft vooral naam gemaakt als striptekenaar: sinds de jaren ’80 maakte hij een groot aantal strips die verschenen in onder andere The Times, The Guardian, The Sunday Telegraph en de Frankfurter Algemeine Zeitung. Dragman is zijn eerste graphic novel, maar wel meteen een zeer indrukwekkende. Appleby vult meer dan 320 pagina’s met mooie striptekeningen, paginagrote illustraties en bijzondere prozateksten. Ook weet hij de aandacht van de lezer vast te houden met een spannend superheldenverhaal.
Dragman is om nog een andere reden indrukwekkend: het is namelijk een semi-autobiografisch verhaal. Natuurlijk is Appleby geen superheld die kan vliegen, maar hij draagt wel vrouwenkleren. Het boek sluit dan ook af met een zeer persoonlijk nawoord waarin Appleby vertelt over zijn eigen fascinatie voor vrouwenkleren. Als klein jongetje wilde hij eigenlijk een meisje zijn en als tiener ontdekte hij dat hij het fijn vond om vrouwenkleren te dragen. Jarenlang schaamde hij zich voor zijn travestie, maar uiteindelijk vond hij de moed om ermee naar buiten te komen. Sinds 2007 kleedt hij zich alleen nog maar als transvrouw* en heeft hij geen mannenkleren meer aangehad. Op een mooie manier heeft Appleby deze gevoelens en zoektocht nu verwerkt tot deze prachtige graphic novel.
*Hierover zegt hij: ‘Ik probeer ik te zijn en voel me goed bij mijn vrouwelijke uiterlijk, maar laat me nog wel Steven noemen. Daar bestaan toch zeker geen regels voor?’