In 2018 verscheen Girl op het witte doek, een Vlaamse speelfilm van regisseur Lukas Dhont. Deze prachtige, populaire film ontving verschillende prijzen en lovende recensies. Het verhaal gaat over Lara, een vijftienjarige meisje met een grote droom: carrière maken als balletdanseres. Helaas helpt haar lichaam daar niet aan mee, want ze is geboren in het lichaam van een jongen. Wat de film extra bijzonder maakt, is dat hij gebaseerd is op het leven van een bestaand persoon: danseres Nora Monsecour. Zij vertelt haar inspirerende verhaal ook in een boek: De weg naar mezelf.
De jonge Nora Monsecour is danseres, transgender én vrouw. In haar autobiografische boek vertelt ze uitgebreid en openhartig haar volledige verhaal. Al als klein kind zegt ze tegen haar tweelingbroer en haar ouders dat ze helemaal geen jongen is, maar een meisje. Het is het begin van een zoektocht en een weg vol obstakels. Gelukkig heeft Nora een liefdevolle familie en veel vrienden die haar steunen. En wat fijn is aan het boek, is dat het niet alleen over haar transitie gaat. Het gaat óók over haar carrière als danseres: Nora is namelijk een mens van vlees en bloed, haar ‘transgender zijn’ is in haar identiteit maar een bijzaak. Net als ieder ander mens heeft ze dus dromen, doelen en natuurlijk onzekerheden. In haar boek vertelt ze daar uitgebreid over.
Het verhaal van Nora is in De weg naar mezelf op een fijne manier opgeschreven door journalist Anke Michiels. Het boek leest erg prettig, niet alleen door de schrijfstijl van Michiels maar ook door de openhartigheid van Nora. Op een goede manier biedt het boek inzicht in het leven van iemand die in transitie gaat: van de operatie tot aan de vele obstakels die iemand moet overwinnen. Het boek zal dan ook zorgen voor herkenning, maar ook voor meer begrip bij cisgender lezers. Het is een belangrijke, hoopgevende én inspirerende biografie.